PromZ Magazine 1-2021

22 Frank Glas van Logochoc leeft met zijn werk Tien jaar lang was hij de enige in het vakgebied die dit deed. Ons woonhuis stond helemaal vol met dozen. In 2000 zijn we hierheen verhuisd en na een jaar hebben we er opslagruimte bij laten bouwen. Daar zijn we nu weer aan toe, zoals je ziet. Mijn moeder deed met alles mee, zij was zijn steun en toe- verlaat. De keerzijde was wel dat ze altijd aan het werk waren. We aten echt tussen de dozen. Ik was soms wel jaloers op vriend- jes wiens ouders meer vrije tijd hadden.” Maatwerk “Mijn vader ging langs bij de klanten met zijn koffertje om uit te leggen wat hij te had en zei ‘dit is leuk om aan je klanten of personeel cadeau te geven’. Het was maatwerk wat hij leverde, ze maakten de prachtigste dingen. Levertijden van twee maan- den waren toen niet ongewoon. Er werd eerst een gietvorm gemaakt, dat duurde een aantal weken, die werd vervolgens gevuld met Belgische chocola en dan customized verpakt. Geneesmiddelenbedrijf MSD had bijvoorbeeld een nieuw medi- cijn voor botbreuken in het heupgewricht op de markt waarvoor Logochoc twee heupgewrichten van chocola heeft laten maken waarbij het ene gewricht heel was en in de ander zat een breukje. Samen verpakt in een doosje. Dat is toch prachtig om weg te geven? Die heel bijzondere projecten zijn helaas wel uitzonderingen geworden, alles moet nu sneller. Je hebt geen zes weken de tijd meer om een gietvorm te maken en daarna de nog productietijd. Voor een hotellijn hebben we soms wel die tijd, maar voor bedrij- ven moet het natuurlijk sneller. Daarom werken we nu meestal met bedrukkingen in plaats van met een gietvorm.” Wanneer gingen jij en je broer Rémon meedoen? “Wij waren altijd al chocoladefreaks en op jonge leeftijd al een heel serieus testpanel voor de producten! We werden al vroeg bij de zaak betrokken zodat mijn ouders af en toe met vakantie konden en wij het dan overnamen. We kenden de fabrikanten, we wisten wat wel en niet kon, handel drijven lag me goed. Toen mijn vader nog in de kauwgom zat en ik een jaar of zes was, verkocht ik al kauwgom aan mijn vriendjes, goedkoper dan in de winkel lag want wij hadden natuurlijk een magazijn vol staan. Op mijn zestiende wist ik al dat ik de zaak wilde overnemen.” Sollicitatie “Toen ik de Small Business opleiding in Haarlem deed, hadden mijn ouders, naast mijn broer die er al werkte, iemand nodig in de zaak. Ze stelden me voor de keuze: of jij komt of we nemen iemand anders aan. Toen heb ik mijn studie afgebroken en ben ik in 1999 begonnen als verkoper. Ik had een sollicitatiegesprek met mijn vader en hij zei me: ‘Ik wil dat je je eerste jaar break-even speelt, het tweede jaar moet je geld opleveren. Daar is je bureau, ga je gang’. ‘Wat moet ik doen dan?’ ‘Denk aan wie je wat wilt verkopen.’ ‘Bedrijven, daar zie ik veel logo’s die zo in chocola kunnen worden nagemaakt.’ ‘Ga ze maar bellen dan.’ ‘Hoe kom ik aan de nummers?’ ‘Hier heb je een telefoonboek en de Gouden Gids.’ Dus zo ben ik dus begonnen. Ik ging net als hij bij mensen langs, ik reed in die tijd zo’n 80.000 kilometer per jaar want ik ging de