z 2022 - nummer 2 - www.promz.nl 51 “Klanten die alleen maar voor de goedkope optie gaan, terwijl er een sustainable alternatief is, willen we niet meer bedienen.” 8 Vrienden Steven Baumgärtner en Roman Weiss zitten bij elkaar in de klas op de middelbare school als ze bedenken dat het leuk zou zijn om samen geld te verdienen. Het is duidelijk dat ze zich vervelen daar op de achterste rij. In Duitsland is, net als Nederland overigens, de laatste dag van het examenjaar een groot afscheidsfeest. Zo kwamen ze op het idee om examen T-shirts te printen. Met Dat begon klein op hun eigen middelbare school, maar dit werd al snel een succes op meerdere scholen in de regio Heidelberg. Het bedrijfje groeide al snel, maar was wel erg gericht op een specifiek moment (einde schooljaar). Dus gingen Steven en Ramon op zoek naar andere afzetmarkten. Dat werd het business to business verspreiden van shirts, polo’s en hoodies bij bedrijven die dit nodig hadden voor hun marketingdoeleinden. In eerste instantie bij relaties van de ouders. Maar niet veel later aan meerdere bedrijven in Duitsland. Wachten op rijbewijs Steven weet nog goed dat hij zijn bedrijf ging inschrijven bij de Duitse Kamer van Koophandel. “Het is hier gebruikelijk dat je je eerste bedrijf begint met je familienaam. In ons geval dus iets Een van de grootste onafhankelijke distributeurs in Europa is cyber-Wear. Het bedrijf werkt wereldwijd voor merken als Porsche, Ford en Sennheiser en heeft Duitse klanten als Deutsche Bahn en TUI. Een gesprek met mede- oprichter en – eigenaar Steven Baumgärtner over het ontstaan van zijn bedrijf en de grootste USP van cyber-Wear en zijn persoonlijke passie: sustainability. Practice what you preach van Baumgärtner en Weiss textiel. Maar dat vonden we natuurlijk saai. In 1994 was alles çyber: cyberspace, cyberfuture en ga zo maar door. Een bedrijfsnaam als cyber mocht echter niet. Dus dachten we, ‘wat is een cool Engels woord voor textiel dat past bij cyber’ en zo kwamen we op cyber-Wear. En tot onze grote verbazing werd dit wel geaccepteerd. Tijdens onze middelbare school periode waren we best overmoedig en ik begon alle opkomende bedrijven in de internet en mediawereld te benaderen. Zo’n bedrijf als het onze, met jonge mensen moest die nieuwe bedrijven toch wel aanspreken. Ik kreeg een afspraak bij de nieuwe Duitse tv-zender Pro-7, maar het probleem was dat ik pas 17 was en dus niet mocht rijden. En Pro-7 zat in München. Ik die afspraak uitstellen tot ik 18 was en op mijn verjaardag mijn eerste grote klus binnengehaald. 30.000 mokken en 30.000 caps. Ik belde Roman met het goede nieuws, maar zijn reactie was ‘waar halen we dat vandaan en hoe gaan we dat financieren?’ Ik had er eerlijk gezegd nog niet bij stilgestaan. We pakten in die tijd alles aan, vaak zonder er goed bij na te denken. Zo hadden we in die tijd kantoor in de kelder van het huis van Romans’ ouders in het oude centrum van Heidelberg. Daar mochten toen al geen vrachtwagens rijden. Nooit over nagedacht natuurlijk, toen die
RkJQdWJsaXNoZXIy NDcxNDY5